نشانه‌شناسی چشم‌اندازهای فرهنگی؛ راهبردی مفهومی در جغرافیای فرهنگی

مطالعه آثار و عملکردهای مکانی و فضایی به عنوان بخشی از رفتارهای انسان در مطالعات نشانه‌شناسی کاربرد دارد. چون این آثار انسان‌ساخت حاوی اطلاعات و معانی است که موضوع بحث دانش نشانه‌شناسی می‌باشد. از آنجا که چشم‌اندازها از آثار و عملکردهای انسانی محسوب می‌شوند، می‌توانند معانی مورد نظرِ خالقِ اثر یا «انسان» را نشان دهند. از این رو نشانه‌شناسی "چشم‌اندازهای فرهنگی" یکی از راههای فهم و کشف معنا در محیط زندگی انسان می‌باشند و در این راستا چشم‌اندازهای فرهنگی به مثابه "متن" و "زمینه" مورد مطالعه و بررسی قرار می‌گیرند. برای فهم این بافت‌ها یا متن‌ها از طریق چشم‌اندازهای فرهنگی می‌توان به استعاره‌ها و معانی موجود در آنها پی برد. در این مقاله که به روش کتابخانه‌ای نگاشته شده است، به کاربرد نشانه‌شناسی در مطالعه چشم‌انداز که در جغرافیای فرهنگی بسیار کاربرد دارد، اشاره شده است. گرچه نشانه‌شناسی در دوره معاصر به شاخه‌های مختلف علوم انسانی نفوذ کرده است؛ لیکن تاکنون چنین مباحثی در مطالعات جغرافیای فرهنگی تألیفات کمتری داشته است که البته این موضوع در کشورمان به شدت قابل مشاهده است. لذا ضرورت توجه و انجام تحقیقات و ارائه یافته‌های مربوط توسط جغرافیدانان انسانی لازم به نظر می‌رسد